OLAND-project in de waterzuiveringsinstallatie van IMOG Moen
Imog zorgt in Zuidwest Vlaanderen voor de geïntegreerde afvalverwerking van 11 gemeenten (totaal ruim 226 000 inwoners) verdeeld over 2 sites. De site Moen bevat een geïntegreerd afvalbehandelingscentrum met onder meer een stortplaats categorie 2 afval, een groencompostering en een afvalrecyclagecentrum.
Het vervuilde water van de site Moen wordt intern gezuiverd tot de lozingsnormen behaald worden. Het afvalwater stroomt via een grofvuilfilter en een olie-afscheider naar een bufferzak. Van hieruit wordt het water naar de witoxen gepompt waar er een actieve biologische afbraak met slib gebeurt. Daarna is er een natuurlijke zuivering in plantenbassins, gevolgd door een laatste zuivering over 2 actief koolfilters in serie. Het actief slib-proces dat in de parallelle bassins (witoxen) plaatsvindt is gebaseerd op de klassieke nitrificatie/denitrificatie waarbij het water periodiek belucht en niet belucht (enkel roeren) wordt. Het ammonium wordt met de hulp van O2 omgezet tot N2-gas, mits toevoegen van methanol.
In het Oland project zijn testen uitgevoerd om de procesomstandigheden in de witoxen aan te passen zodat er een annamox proces plaatsvindt. Het annamox proces met de Annamox-bacterie is de anoxische oxidatie van ammonium met de hulp van nitriet. Dit betekent dat er tijdens dit proces weinig zuurstof dient toegevoegd te worden. Het proces is autotroof en gebruikt CO2 als enige koolstof-bron (ipv het huidige methanol). Deze reactie veronderstelt wel dat voorafgaand NO2 (nitriet) wordt gevormd door een gecontroleerde oxidatie. De test liep ruim een jaar in een pilootreactor en ondertussen is er genoeg kennis aanwezig zodat er full scale kan getest worden op 1 witox.
Bij volledige omschakeling van beide witoxen op het Oland-principe zou er geen methanol meer gedoseerd worden. Omdat methanol een gevaarlijke stof is, zou hiermee een milieurisico wegvallen. De levering van methanol gebeurt met vrachtwagens. Dit transport valt dan ook weg wat opnieuw een milieuvoordeel oplevert. Door de kleinere slibproductie dient er ook minder slib verwerkt te worden, wat ook een kleinere belasting voor het milieu betekent.
In het huidige systeem wordt het actief slib belucht en geroerd. Volgens het theoretisch model zou er 63% aan energie bespaard worden, als er in het Oland- project met anoxische omstandigheden wordt gewerkt. De huidige dosering van methanol als externe C-bron is ook een belangrijke kostenpost. Indien beide witoxen kunnen overgeschakelen op het nieuwe systeem, vallen deze kosten (30000 €/jaar) volledig weg. De productie van slib zou ook minder zijn tov het huidige systeem wat ook een kostenbeperking met zich meebrengt. Dit dient in full scale nog bekeken te worden.
